Thursday, August 27, 2009

QENDRUESHMERIA BOTEKUPTIMORE E NJE LIDERI


Winston Curcill thoshte se ‘çmimi i madhështisë është përgjegjshmëria’. Dhe rrallë herë kemi parë liderë të përgjegjshëm në arenën e politikës shqiptare. E ndërsa po i afrohemi kongresit të PS-së, mbledhjes së parlamentit të ardhshëm dhe krijimit të koalicionit të ri qeverisës PD-LSI, shqiptarët po përballen me akuza të panumërta brenda të majtës, të cilat kanë për qëllim largimin e vëmendjes së qytetarit nga realiteti i trishtë i humbjes së zgjedhjeve prej së majtës. Disa prej këtyre akuzave këto ditë janë lëshuar në drejtim të LSI-së dhe lidershipit të saj duke hedhur baltë mbi vendimin e anëtarësisë së konventës së kësaj force politike për të hyrë në koalicion me PD-në.

Tre, janë arsyet përse LSI duhet të hynte në koalicion me PD-në.

Së pari, për arsye pragmatizmi politik. Kjo ishte e vetmja zgjidhje me të cilën u përball LSI pas zgjedhjeve të 28 Qershorit. Pasi kandidatët e saj për deputet në të gjitha qarqet e vendit vuajtën pasojat e një operacioni të mirëfilltë e të paramenduar asgjësues nga ana e ‘bosit’ të PS-së, rezultati pas-zgjedhor ishte larg pritshmërive të LSI-së dhe të gjithë analistëve politikë në vend. Në këtë moment, LSI u përball me dy opsione: ose të tkurrej e të rrinte edhe 4 vjet në opozitë për hir të tekave infantile të Edi Ramës, ose t’i jepte një drejtim ngërcit politik që do krijohej si pasojë e krizës institucionale. E para mund të kishte pasoja të paparashikueshme, më e pakta e të cilave do të ishte kriza e brendshme institucionale dhe përballja e vendit me zgjedhje të parakohshme. Asnjë qytetar i kthjellët nuk mund t’a pranonte stërmundimin kombëtar dhe turpin ndërkombëtar që do shkaktonte ky opsion. E dyta ka të bëjë me pragmatizmin politik që i shërben më së miri interesave të gjera e integruese të vendit, duke evituar krizën e duke siguruar krijimin e një koalicioni qeverisës. Dhe një koalicion i dy forcave me filozofi të ndryshme politike është jo vetëm një normalitet në demokracitë e zhvilluara Europiane, por edhe një risi civile për Shqipërinë që prej vitesh ëndërron të integrohet në këtë Europë shumëngjyrëshe.

Së dyti, Edi Rama dhe partia e tij e meritojnë të qëndrojnë edhe 4 vjet të tjera në opozitë për shkak të papërgjegjshmërisë kombëtare që treguan gjatë zgjedhjeve. ‘Ajatollahu’ i PS-së investoi gjithcka kishte, frymën, mediat e tij, aleatët kone e financat e vjelura nga pushteti i kryebashkiakut, vetëm e vetëm që të dëmtonte LSI-në, duke siguruar përçarjen e së majtës. Rezultati zgjedhor tregon qartë se diktati i votës së popullit reflektoi bindshëm mungesën e frymëzimit dhe të besueshmërisë nga ana e Edi Ramës. Shqiptarët thjesht nuk i besuan dhe nuk e votuan një karikaturist oportunistik, i cili as që nuk guxoi të kandidonte e as të paraqiste një program të qartë elektoral para zgjedhësve. Papjekuria politike e këtij lojtari pa burrëri, të çon në konkluzionin se PS-ja nuk është drejtuar, nuk është frymëzuar…ajo është kontrolluar. Edi Rama nuk është lider, ai ka fuqi financiare për të kontrolluar eksponentët e partisë së tij, por nuk është lider, dhe kjo iu shpërblye nga mungesa e votës për të.

Së treti, koalicioni i ardhshëm qeverisës ka të bëjë me qëndrueshmërinë botëkuptimore të Ilir Metës. Them botëkuptimore, sepse lideri i LSI-së i ka qëndruar gjithnjë besnik parimeve të së majtës politike, dhe si i tillë hyn edhe në këtë koalicion të gjerë e shumëngjyrësh. Asnjë qytetar shqiptar nuk duhet të ketë dyshime mbi besnikërinë elektorale e politike të Ilir Metës dhe partisë që ai drejton. Sot ata që votuan për LSI-në ndjehen krenarë e të përfaqësuar nga vendimi politik i LSI-së për të hyrë në koalicion më PD-në, ashtu siç do ndjeheshin votuesit e PS-së nëse do kishim patur një qeveri teknike PD-PS. Kjo, sepse vota e tyre e majtë sot ka pushtet. Vota e tyre e majtë sot vlen sa 40 deputetë. Vota e tyre e majtë sot do të kushtëzojë qeverisjen e 4 viteve të ardhshëm, duke siguruar implementimin e prioriteteve programore të LSI-së dhe duke forcuar rrugëtimin integrues të Shqipërisë drejt Bashkimit Europian. Nesër, LSI do të ketë mundësi të dalë krenare para atyre që e votuan se permes vendimeve të saj politike i shërbeu interesave të tyre afatgjata.

Pra, është më se e qartë se sot Shqipëria ka nevojë për zgjidhje e jo krizë, për pjekuri e jo qaramanë. Sot Shqipëria ka nevojë të civilizohet në sjelljen e saj politike nëse nesër dëshiron të jetë pjesë e një klubi politik ku koalicione të tilla janë normalitet, si në Gjermani, Austri apo edhe në Izrael. Sot Shqipëria ka nevojë për përgjegjshmëri kombëtare e politike në shërbim të interesave të qytetarëve të saj, të cilët më shumë se tekat e Edi Ramës, duan të kenë siguri financiare, të lëvizin të lirë në Europë e të ndjehen të sigurt për të ardhmen e fëmijëve të tyre. E pra, analizuar nga këndvështrimi i qëndrueshmërisë botëkuptimore të një lideri, vendimi për të bashkëqeverisur vendin me PD-në, është një vendim që reflekton burrërri politike e besnikëri ndaj zgjedhësve. Ndaj dhe ky vendim sot po pranohet nga shumica dërrmuese e popullit shqiptar, e po përshëndetet prej të gjithë aktorëve ndërkombëtarë si një hap përpara drejt civilizimit politik të Shqipërisë.

Wednesday, June 24, 2009

Tre mesazhet e ‘foshnjërisë’ aktuale politike


Çfarë donte t’u komunikonte Edi Rama qytetarëve shqiptarë përmes talljes që ai i bëri ftesës së Ilir Metës për t’u ulur në tryezën e opozitës këtë javë?


Ndërsa Z. Meta ndërmori hapin e një ftese institucionale për të gjithë faktorët e së majtës, me qëllim që të krijohej një frymë pozitive e bashkëpunimi përpara zgjedhësve shqiptarë, Z. Rama u përgjigj po institucionalisht se Z. Meta duhet të votojë Partine Socialiste. Kjo fyerje jep tre mesazhe kryesore para qytetarëve shqiptarë.


Mesazhi i parë është se lideri i PS është tejet i papërgjegjshëm në lëvizjet e tij politike. Fatos Nano e cilësoi këtë lëvizje të fundit si ‘foshnjarake’, dhe jo pa të drejtë. Në një moment kaq historik që po kalon Shqipëria, dhe kur shumica e elektoratit të majtë preferon një bashkim të të gjithë të majtës për të mos lejuar vazhdimësinë e qeverisjes Berisha, Edi Rama preferon të bëjë humor duke futur në punë megafonët e cinizmit të tij. Ky diletantizëm politik do të ishte i paimagjinueshëm në një demokraci të konsoliduar perëndimore. Në Europë, atje ku duam të integrohemi eventualisht, një ftesë bashkëpunimi serioze e një subjekti politik ndaj një tjetri nuk do të përballej kurrë me një përgjigje humoristike, pikërisht sepse atje, kaq larg nesh, egziston kodi i etikës së përgjegjshmërisë politike, të paktën në planin mediatik.


Mesazhi i dytë, ka të bëjë me mosperfaqësimin e interesave të qytetarëve nga ky drejtues partie që u kërkon votën atyre për t’u bërë kryeministër. ‘Leximi’ që i bëhet përgjigjes së munguar serioze ndaj ftesës së bashkëpunimit, duhet parë në kontekstin e rolit që luan qytetari në botëkuptimin e Z. Rama dhe të rrethit të tij të ngushtë. Refuzimi i ftesës çon në llogjikën se për liderin e PS-së, qytetari është thjesht një element i një audience të gjerë, e cila para dy ditësh pritej të qeshte me të madhe, sikur do ishte duke parë Çanin në një stand-up-show. Parë nga këndvështrimi analitik i fushës së komunikimit, tragji-komedia që ofroi Rama në këtë rast jep mesazhin e liderit që kërkon të bëhet kryeministër përmes talljeve dhe jo programeve, përmes injorimit dhe jo bashkëpunimit, përmes kokëfortësisë dhe jo dinakërisë politike apo aftësisë negociuese që karakterizon politikanët e mëdhenj europianë e amerikanë apo edhe disa të tjerë, të paktë këtu në Shqipëri. Pra qytetarët shqiptarë e kuptuan qartë se duke bërë ftesë për bashkëpunim, Meta mbrojti interesat e zgjedhësve të majtë në pergjithesi ndërsa duke ftuar Metën të votojë nr. 33, Rama mbrojti qartazi interesat e ngushta personale dhe jo interesat e gjera të elektoratit të majtë.


Mesazhi i tretë i Ramës lidhet me ‘të renë’ e politikës që po i ofrohet shqiptarëve ne 2009. Ose që nuk po i ofrohet, më saktësisht. Shqipëria gjithnjë ka vuajtur prej mungesës së etikës së komunikimit dhe profesionalizmit në politikë. Gjatë 19 vjet demokracie eksperimentale, Shqiptarët nuk kanë parë ende një transferim dinjitoz të pushtetit pas zgjedhjeve, përveç ndoshta në 2005. Shqiptarët ende nuk kanë të drejtën e një debati të hapur mes kandidatëve kryesorë që kërkojnë të marrin frenat e vendit në dorë. Ata janë mësuar vetëm me mitingje elektorale, me sharje e akuza të panumërta e vetëm me cinizmin politik që e denigron gjithë qëllimin e bërjes së zgjedhjeve. Shqipëria jo vetëm që nuk ka realizuar ende zgjedhje me standarte europiane, por edhe politikanët e saj nuk kanë krijuar dot frymën e një etike profesionale e qytetarie mes tyre. Dhe parë brenda këtyre rrethanave historiko-politiko-shoqërore në të cilat ka kaluar Shqipëria këta 19 vjet, refuzimi i tryezës së opozitës, na sjell mesazhin e minimit të çdo mundësie për të sjellë një risi të re në politikë-bërjen shqiptare. Qytetari I thjeshtë me të drejtë ulëret: ‘o mik, po s’na the ndonjë gjë të re!’


Shqiptarët janë lodhur tashmë prej retorikave boshe elektorale, realitet që shihet qartë edhe nga mungesa e frymëzimit që lideri i PS-së duhet të kishte ngjallur tek shqiptarët si dhe tek epërsia elektorale që po vihet re tek fushata e PD-së ndaj asaj të PS-së. Dhe pikërisht në këtë moment kaq kritik dhe kyç në historinë e zgjedhjeve shqiptare, pikërisht në kohën kur hapet dritarja e bashkëpunimit të së majtës shqiptare, aq e shumë-dëshiruar prej pjesës dërrmuese të elektoratit, Edi Rama aktivizon instiktet e papërgjegjshmërisë politike duke mos i shërbyer interesit historik e afatgjatë të qytetarëve shqiptarë dhe duke e bërë të qartë se ai nuk ofron dot as imazhin e një politikani të ri në arenën e politikës shqiptare. Kështu ai legjitimizon imazhin e të majtës së përçarë dhe e mjergullon më tej paqartësinë e rezultatit që po karakterizon fushatën parazgjedhore. Kjo, i shërben vetëm Berishës!

Sunday, March 22, 2009

Sa për kartat, e keni gabim Znj. Pack!


Nuk i besova veshëve teksa dëgjoja Doris Pack duke folur dje për kartat e identitetit.

‘Një kartë identiteti falas? Mendoj se nuk egziston në asnjë vend të botës. Aq më tepër që karta këtu në Shqipëri nuk kushton shumë’. Këto ishin fjalët e Kryetares së Delegacionit të Parlamentit Europian për Marrëdhëniet me Europën Jug-Lindore. Të jetë me të vërtetë ky zëri zyrtar i Parlamentit Europian në Shqipëri? Eshtë tërësisht e papërgjegjshme për një euro-parlamentare të referencojë pasaktësi faktuale në shërbim të një argumenti të caktuar politik, dhe t’i përdorë ato për të ushtruar influencë ndaj politikës së brendshme të një vendi të vogël si Shqipëria, për më tepër që ky qëndrim i saj është tejet i anshëm politikisht dhe mbart një mungesë të theksuar serioziteti.

Do doja shumë të shihja reagimin e kolegëve të tjerë të Znj. Pack në të njëjtin delegacion, nëse do u bëhej e ditur se Kryetarja e tyre këtë radhë, dhe jo për herë të parë, e hapi gojën pa reflektuar paraprakisht dhe pa kontrolluar më parë faktet. Kush vallë ia pëshpërin në vesh faktet Znj. Pack? E them këtë sepse të prononcohesh para mediave se kartat e identitetit nuk jepen falas në asnjë vend të botës, është thjesht e pasaktë. Sa për të sqaruar euro-parlamentaren, (meqë asistentët e saj nuk i paskan bërë detyrat e shtëpisë) jo shumë larg vendit të saj të origjinës, Gjermanisë, kartat e identitetit shpërndahen falas. Bëhet fjalë për vendin fqinj, Francën, ku kartat e identitetit jo vetëm që nuk janë dokumente të detyrueshme, por shpërndahen falas për të gjitha grupmoshat e popullësisë vendase, pa dallim statusi shoqëror. Po ashtu edhe në Izrael, kartat e identitetit janë falas, paçka se ndryshe nga Franca, qytetarët izraelitë e kanë të detyruar të pajisen e t’a mbajnë gjithnjë me vete dokumentin e tyre të identifikimit. Besoj se për hir të argumentit, nuk ia vlen të përmendim këtu edhe vende si Meksika apo Kosova…

Ajo që është më absurde është pjesa e dytë e deklaratës së Znj. Pack, që në Shqipëri këto karta nuk janë të kushtueshme. E lehtë për një europiane që fiton 7000 euro në muaj, pa përmendur këtu përfitimet e tjera që ofrohen nga posti, e cila me 10 Euro që kushton një kartë shqiptare blen një grand-latte në një kafene të Brukselit, por aspak e pranueshme për nivelet e mjerueshme të realitetit shqiptar. Le t’a thjeshtojmë pak. Për një familje shqiptare me tre fëmijë e me të ardhura mujore prej 100 Euro, kostoja e tre kartave të identitetit do të përfaqësonte 30% të dietës së tyre mujore. Kurse për një familje me 8 fëmijë, do të ishte një kafshatë që s’do kapërdihej lehtë. Dhe duhet patur parasysh se të paktën 18% e familjeve shqiptare jetojnë në kushte të mjerueshme, nën nivelin e varferisë së toleruar nga Indeksi i OKBsë. Mjafton t’a krahasojmë Shqipërinë me Gjermaninë, vendin e Znj. Pack, ku kartat e identitetit kushtojnë 8 Euro, por ku rroga mesatare mujore është diku tek 2700 Euro. Pra një qytetari gjerman, i duhet vetëm gjysëm ore punë për të mbuluar koston e kartës së tij të identitetit, ndërsa një shqiptari, të paktën 6 orë. Çfarë llogjike matematikore përdor euro-parlamentarja kur shprehet se çmimi i kartës shqiptare nuk është i shtrenjtë?

Këmbëngulja e pakuptimtë e kryeministrit shqiptar këto ditët e fundit dhe amplifikimi i ofruar prej Znj. Pack për të mos i shpërndarë kartat falas, dëshmon qartazi se kemi të bejmë me një diskriminim ndaj shtresave të varfra të popullësisë dhe të rinjve shqiptarë, të cilët jo vetëm që nuk janë në gjendje të paguajnë koston e paisjes me karta identiteti, por që rrjedhimisht nuk do kenë mundësi të votojnë falas. Kjo bie ndesh me kushtetutën dhe me parimet bazë të të drejtave të njeriut, pjesë e të cilave është edhe ushtrimi i votes së lirë. Ajo që po thotë qeveria shqiptare dhe amplifikatori i saj i sotëm, Znj. Pack, është se vota jote kushton 10 Euro dhe se nëse nuk ke para, mos u pajis me dokument identifikimi, dhe mos voto! Le të votojnë të tjerët për ty!

Duke kaluar përtej argumentit të opozitës se kartat deri në 28 Qershor për ata që nuk kanë pashaportë duhen shpërndarë falas, do ishte e udhës të pranonim se është më se parimore për një shtet që e detyron qytetarin e tij të pajiset me një dokument identifikimi, t’ia shpërndajë atë falas, si një detyrim moral ndaj tij. Ndërkohë që po ndodh krejt e kundërta: kartat në Shqipëri janë shndërruar në një produkt komercial të një kompanie private, e cila ka siguruar garancinë e ligjit për shitjen e tij.

Ku e ka hallin kryeministri Berisha që refuzon me kokëfortësi dhe çfarë donte të thoshte Znj. Pack me deklaratën e saj plot me pasaktësi? A mos është kjo pjesë e llogarive të tij elektorale, ku rezulton se të rinjtë dhe shtresat më të varfëra, të cilat tradicionalisht janë të prirura të votojnë kundër partisë në pushtet, do të ishte më mirë t’u mohohej e drejta e votës? Dhe më e rëndësishme akoma…është e turpshme që përfaqësuesja e Parlamentit Europian në Shqipëri mbështet tezën e kryeministrit dështak në këto llogari të shëmtuara elektorale, duke thyer kështu parimet bazë të asnjanësisë politike që duhet të reflektojë një delegacion i mirëfilltë europian. Dikush duhet t’ia pëshpërisë në vesh këtë gjë Brukselit…